Ujjwala Venkata Natha Stotram
॥ उज्ज्वलवेङ्कटनाथस्तोत्रम् ॥
रङ्गे तुङ्गे कवेराचलजकनकनद्यन्तरङ्गे भुजङ्गे,
शेषे शेषे विचिन्वन् जगदवननयं भात्यशेषेऽपि दोषे ।
निद्रामुद्रां दधानो निखिलजनगुणध्यानसान्द्रामतन्द्रां,
चिन्तां यां तां वृषाद्रौ विरचयसि रमाकान्त कान्तां शुभान्ताम् ॥ १॥
तां चिन्तां रङ्गक्लृप्तां वृषगिरिशिखरे सार्थयन् रङ्गनाथ,
श्रीवत्सं वा विभूषां व्रणकिणमहिराट्सूरिक्लृप्तापराधम् ।
धृत्वा वात्सल्यमत्युज्ज्वलयितुमवने सत्क्रतौ बद्धदीक्षो,
बध्नन्स्वीयाङ्घ्रियूपे निखिलनरपशून् गौणरज्ज्वाऽसि यज्वा ॥ २॥
ज्वालारावप्रनष्टासुरनिवहमहाश्रीरथाङ्गाब्जहस्तं,
श्रीरङ्गे चिन्तितार्थान्निजजनविषये योक्तुकामं तदर्हान् ।
द्रष्टुं दृष्ट्या समन्ताज्जगति वृषगिरेस्तुङ्गशृङ्गाधिरूढं,
दुष्टादुष्टानवन्तं निरुपधिकृपया श्रीनिवासं भजेऽन्तः ॥ ३॥
अन्तः कान्तश्श्रियो नस्सकरुणविलसद्दृक्तरङ्गैरपाङ्गैः,
सिञ्चन्मुञ्चन्कृपाम्भःकणगणभरितान्प्रेमपूरानपारान् ।
रूपं चापादचूडं विशदमुपनयन् पङ्कजाक्षं समक्षं,
धत्तां हृत्तापशान्त्यै शिशिरमृदुलतानिर्जिताब्जे पदाब्जे ॥ ४॥
अब्जेन सदृशि सन्ततमिन्धे हृत्पुण्डरीककुण्डे यः ।
जडिमार्त आश्रयेऽद्भुतपावकमेतं निरिन्धनं ज्वलितम् ॥ ५॥
ज्वलितनानानागशृङ्गगमणिगणोदितसुपरभागक,
घननिभाभाभासुराङ्गक वृषगिरीश्वर वितर शं मम ।
सुजनतातातायिताखिलहितसुशीतलगुणगणालय,
विसृमरारारादुदित्वररिपुभयङ्करकरसुदर्शन ॥ ६॥
सकलपापापारभीकरघनरवाकरसुदर सादरम्,
अवतु मामामाघसम्भृतमगणनोचितगुण रमेश्वर ।
तव कृपा पापाटवीहतिदवहुताशनसमहिमा ध्रुवम्,
इतरथाथाथारमस्त्यघगणविमोचनमिह न किञ्चन ॥ ७॥
नगधराराराधने तव वृषगिरीश्वर य इह सादर-,
रचितनानानामकौसुमतरुलसन्निजवनविभागज- ।
सुमकृतां तां तां शुभस्रजमुपहरन् सुखमहिपतिर्गुरुः,
अतिरयायायासदायकभवभयानकशठरिपोः किल ॥ ८॥
निगमगा गा गायता यतिपरिबृढेन तु रचय पूरुष,
जितसभो भो भोगिराङ्गिरिपतिपदार्चनमिति नियोजितः ।
इह परं रंरम्यते स्म च तदुदितव्रणचुबुकभूषणे,
इह रमे मे मेघरोचिषि भवति हारिणि हृदयरङ्गग ॥ ९॥
गतभये ये ये पदे तव रुचियुता भुवि वृषगिरीश्वर,
विदधते ते ते पदार्चनमितरथा गतिविरहिता इति ।
मतिमता तातायिते त्वयि शरणतां हृदि कलयता परि-,
चरणया यायाऽऽयता तव फणिगणाधिपगुरुवरेण तु ॥१०॥
विरचितां तांतां वनावलिमुपगते त्वयि विहरति द्रुम-,
नहनगाङ्गां गामिव श्रियमरचयत्तव स गुरुरस्य च ।
तदनु तान्तां तां रमां परिजनगिरा द्रुतमवयतो निज-,
शिशुदशाशाशालिनीमपि वितरतो वर वितर शं मम ॥११॥
ममतया यायाऽऽविला मतिरुदयते मम सपदि तां हर,
करुणया याया शुभा मम वितर तामयि वृषगिरीश्वर ।
सदुदयायायासमृच्छसि न दरमप्यरिविदलनादिषु,
मदुदयायायासमीप्ससि न तु कथं मम रिपुजयाय च ॥१२॥
मयि दयाया यासि केन तु न पदतां ननु निगद तन्मम,
मम विभो भो भोगिनायकशयन मे मतमरिजयं दिश ।
परम याया या दया तव निरवधिं मयि झटिति तामयि,
सुमहिमा मा माधव क्षतिमुपगमत्तव मम कृतेऽनघ ॥१३॥
घटितपापापारदुर्भटपटलदुर्घटनिधनकारण,
रणधरारारात्पलायननिजनिदर्शितबहुबलायन ।
दरवरारारावनाशन मधुविनाशन मम मनोधन,
रिपुलयायायाहि पाहि न इदमरं मम कलय पावन ॥१४॥
सुतरसासासारदृक्ततिरतिशुभा तव निपततान्मयि,
सहरमो मोमोत्तु सन्ततमयि भवान्मयि वृषगिरावपि ।
प्रतिदिनं नंनम्यते मम मन उपेक्षिततदपरं त्वयि,
तदरिपापापासनं कुरु वृषगिरीश्वर सततमुज्ज्वल ॥१५॥
उज्ज्वलवेङ्कटनाथस्तोत्रं पठतां ध्रुवाऽरिविजयश्रीः ।
श्रीरङ्गोक्तं लसति यदमृतं सारज्ञहृदयसारङ्गे ॥१६॥
॥ इति उज्ज्वलवेङ्कटनाथस्तोत्रं संपूर्णम् ॥
